Minecraft PC IP: play.cubecraft.net
Canodd cloch y drws a rhedodd Catrin i'w ateb gan gofio cloi pob drws ar ôl ei ddefnyddio. Roedd deg allwedd wahanol am rannau gwahanol o'r tŷ ond erbyn nawr roedd hi'n gwybod pa allwedd i ddefnyddio.
Munud yn ddiweddarach cyrhaeddodd hi'r drws blaen. Agorodd hi'r drws blaen ac yna safai dau o bobol ddieithr. Roedd un ferch ifanc gyda'i gwallt brown wedi ei glymu nôl yn edrych i'r llawr yn ddihyder a thrist. Hefyd roedd hen fenyw gyda gwallt byr, gwyn a llygaid glas fel dau for.
"Rydw i yn dy ddisgwyl di, dewch i mewn, mae’n arllwys y glaw tu fas." meddai Catrin heb feddwl dwywaith.
"Fy enw i yw Ariana a’r ferch ifanc yw Elinor" eglurodd y hen fenyw.
"Helo Elinor, rydych chi'n ifanc, ydych chi'n gwybod sut i lanhau a gofalu am blant?" gofynnodd Catrin. Tawelwch. Ar ôl hanner munud o dawelwch eglurodd Ariana,
“Mae Elinor yn gwrthod siarad ar ôl beth ddigwyddodd. Dydy hi ddim wedi siarad am flynyddoedd nawr ac efallai fydd hi byth yn siarad eto.
"Mae mam ddim yn hanner call" gweiddodd Lili.
"Na ddydy hi ddim!" sgrechiodd Efan. Eisteddon nhw yn y tywyllwch gyda dim ond cannwyll i'w goleuo. Eisteddodd Elinor yn dawel yng nghornel yr ystafell yn gwylio popeth oedd yn digwydd. Roedden nhw’n hoffi Elinor oherwydd doedd hi ddim yn gallu dweud y drefn wrthyn nhw. Caewyd y llenni, fel arfer. Cafodd tad y plant ei ladd dwy flynedd yn ôl. Roedden nhw ar ben ei hun ran fwyaf o'r amser oherwydd doedden nhw ddim yn gallu symud o ystafell i ystafell oherwydd doedd ganddyn nhw ddim allweddau. Doedden nhw ddim yn gallu ei rhedeg o gwmpas y tŷ fel plant arferol. Tro ar ôl tro anghofiai amdanyn nhw a byddant nhw yn yr un ystafell am oriau ond, gwell hwyr na hwyrach. Hanner o’r amser roedd ei fam yn ei fyd ei hun a fyddai’n dweud pethau bydd neb byth yn deall. Gorffennodd y plant ei frecwast hanner awr yn ôl ond roedd ei fam yn yr ystafell ar ei ben nhw, yn cerdded nôl a blaen, nol a blaen yn ddiddiwedd. Hyd yn oed pan roedd hi'n dewis dod i nôl nhw mae rhaid iddi hi gau'r llenni a chloi pob drws ar ôl fynd trwyddo. Ferch ifanc 11 oed oedd Lili gyda gwallt brown hir, doedd ei wallt dim yn gweld yr haul felly doedd e ddim yn oleuach yn yr haf fel plant eraill. Roedd ganddi hi lygaid mawr gwyrdd fel cath a thrwyn bach. Roedd Efan yn tua 6 mlwydd oed gyda gwallt brown oedd yn cyffwrdd ei glustiau a llygaid brown fel siocled. Doedd ganddyn nhw ddim ffrindiau. Dim ond ei gilydd. Ac roedden nhw'n dadlau hanner o'r amser.
“Bydd mam yn dod cyn bo hir” sibrydodd Lili.
"Mae'r hysbyseb am ddau was newydd yn mynd allan wythnos nesaf. Ond dyma chi. Pwy ydych chi? A pham rydych chi yma?" gwaeddodd Catrin, yn ofalus i beidio deffro'r plant.
"Roedden ni’n cerdded heibio. Doedden ni ddim wedi dod am waith, ond os mae gennych chi safle sydd ar gael …” eglurodd Ariana.
"Dyma'r allweddau. Cofiwch i gloi pob drws ar ôl mynd trwyddo e. Cofiwch gau'r llenni i gyd os mae'r plant yn mynd i mewn i ystafell. Mae ganddyn nhw alergedd i olau. Os maen nhw yn y golau byddan nhw yn cael brechau os maen nhw yn y golau am rhy hir byddan nhw yn marw." Dwedodd Catrin.
Roedd y ddau blentyn yn y tywyllwch yn ei wely yn cysgu’n dawel. Agorodd Efan un llygad a gwelodd fachgen bach yn y gornel. Cerddodd Efan yn araf lan i’r bachgen bach. Doedd y plentyn bach dim yn codi ofn arno e.
“Helo” sibrydodd e yn dawel. “Pwy ydych chi?”. Yn sydyn edrychodd y bachgen bach ar Efan a sgrechiodd y bachgen ar dop ei lais a rhedodd mas o’r ystafell a’i wynt yn ei ddwrn.
Y diwrnod nesaf pan aeth y plant lawr i fwyta brecwast dwedodd Efan beth ddigwyddodd.
“Dydy hwnna dim yn wir. Does neb arall yn y tŷ. A sut rhedodd e mas? Mae angen allwedd. Rydych chi’n dweud celwydd.” bloeddiodd Lili.
“Dwi yn dweud y gwir. Gwelais i e yng nghornel yr ystafell.” dadleuodd Efan. Ond doedd e ddim yn gallu profi e. Efallai fod ei chwaer yn gywir. Doedd neb arall yn y tŷ'r noson honno. Ond roedd e wedi gweld rhywbeth a doedd e ddim yn cysgu.
Digwyddodd yr un peth pob nos. Yn y diwedd daeth Efan yn ffrindiau gyda’r bachgen. Ond doedd neb yn credu e. Bod tro ceisiodd Efan dangos nhw’r bachgen roedd e wedi mynd.
Eisteddodd Lili yng nghanol yr ystafell wag yn darllen yn y tywyllwch gyda dim ond lamp fach i’w oleuo'r tudalennau. Teimlodd Lili fel ei bod hi yn mynd i farw yn yr ystafell hon. Ceisiodd hi gael ei meddyliau oddi ar y ffaith bod hi wedi eistedd yn yr ystafell am ddwy awr erbyn hyn ar ei phen ei hun. Meddyliodd hi fod rhaid iddi hi gael sylw ei fam rhywsut neu’n gilydd. Edrychodd hi ar y ffenestri. Roedd gap bach rhwng y llenni. Roedd gormod o olau yn yr ystafell. Ond, doedd y llenni ddim fel hynna pam gadawodd ei fam. Mae’n ddim ond y gwynt. Dim ond y gwynt. Bydd popeth yn iawn. Dwedodd Lili wrth ei hun. Caeodd hi ei lygaid am eiliad yn gobeithio bod popeth dim ond yn freuddwyd. Clywodd hi sŵn. Agorodd hi ei llygaid yn gyflym. Roedd y llenni ar gau. Roedd e dim ond yn hunllef dwedodd hi wrth ei hun. Ond beth os oedd ei frawd dim yn ddweud celwydd? Beth os oedd pobol yn y tŷ? Amhosibl. Doedd ysbrydion dim yn bodoli dwedodd hi wrth ei hun. Ond doedd hi ddim yn hoffi e, fod yn yr ystafell ar ei phen ei hun. Roedd rhaid iddi hi gael sylw ei fam.
Clywodd Catrin sgrech. Doedd hi ddim wedi clywed y sgrech hon o flaen, ond doedd hi ddim yn cofio clywed sgrech ei blant o flaen. Ceisiodd hi gofio pa ystafelloedd eistedda’i blant i mewn. Gadawodd hi Efan yn y bedwaredd ystafell gwely. Rhedodd yn gyflym yn banig.
“Efan! Efan! Ydy hwnna’n ti?” crynodd ei ddwylo wrth agor a chloi pob drws gyda’r allweddi. Cyrhaeddodd hi’r ystafell gywir a agorodd hi’r drws yn sydyn. Eisteddodd Efan yn dawel wrth y ddesg yn darllen.
“Oedd hwnna’n ti?” gofynnodd Catrin.
“Oedd beth yn i?” gofynnodd Efan yn ddryslyd.
“Y sgrech, clywodd i sgrech.” dwedodd Catrin yn gyflym, yn ceisio cofio ble roedd hi wedi gadael Lili.
“Fallai oedd e’n Finnian.” awgrymodd Efan.
“Pwy yw Finnian?” gofynnodd Catrin.
“Y bachgen sydd yn byw yn y tŷ. Mae’n dod o Iwerddon.”
“Dydw i ddim eisiau clywed y nonsens yma nawr. Eich ffrind dychmygol yw e. Mae Lili mewn trwbl. Mae rhaid i fi fynd. Nawr.” dwedodd Catrin, ac yna rhedodd hi mas o’r ystafell.
“Ond...” gwaeddodd Efan. Gwyliodd e’r drws yn cau a’r allwedd yn troi’r glo.
Rhedodd Catrin lawr y grisiau. Tarodd hi mewn i Elinor a ofynnodd hi ble oedd y plant. Pointio hi i un o’r ystafelloedd sbâr. Rhedodd Catrin lan i’r drws. Wnaeth hi gofio i gloi'r llenni i gyd. Cymerodd hi anadl dwfn. Rhaid iddo e fod yn Lili a oedd yn sgrechian. Trodd Catrin y glo a cherddodd hi i mewn. Rhedodd Lili lan iddi hi'r eiliad cerddodd hi i mewn.
“Mam. O’r diwedd. Rydw i wedi bod yn aros am oriau.”
“Clywais i ti’n sgrechian, beth oedd y mater?” gofynnodd Catrin.
“Beth? Wnaeth i ddim sgrechian. Bydd i byth yn sgrechian. Does neb yn gallu codi ofn arno i.” gwaeddodd Lili.
“Mae’n iawn i sgrechian... Does dim rhaid i chi wadu’r ffaith fod chi wedi sgrechian.”
“Doedd i ddim wedi sgrechian!” gwaeddodd Lili a cherddodd hi mas o’r ystafell. Anghofiodd ei fam clo’r drws.
Gorweddodd Lili a Efan yn wynebu oddi ar ei gilydd.
“Efan,” sibrydodd Lili “yn y sefyllfa annhebygol bod chi’n dweud y gwir ac mae pobol arall yn y tŷ, pam ydyn nhw yma? A sut ydyn nhw’n mynd o gwmpas?”
“Mae’r bachgen ddim yn fy nychymyg i! Mae ganddo e teulu hefyd. Mae ganddyn nhw fam o’r enw Sadhbh. Rydw i wedi cwrdd â hi dwywaith nawr. Wedyn mae yna Eimhear, mae hi’n hen iawn. Dydw i ddim ond wedi cwrdd hi un waith ond dydy hi ddim yn fy hoffi i. Dwi'n credu fod nhw'n ysbrydion. Does dim esboniad arall am sut rydyn nhw'n mynd o gwmpas y tŷ” erbyn roedden nhw’n wynebu ei gilydd.
“Rydw i’n credu chi ond rydw i ddal yn feddwl fod ysbrydion dim yn bodoli. Ond mae pendant pobol eraill yn y tŷ. Ond sut ydyn ni’n mynd i gael mam i gredu ni?” gofynnodd Lili.
“Dydw i ddim yn gwybod” sibrydodd Efan.
“Ariana, mae mam ddim yn ein credwn ni”
“Bydd mam yn sylweddoli rhywbryd na’i gilydd” dwedodd Ariana ac wedyn cerddodd hi i ffwrdd.
Eisteddodd Catrin yn un o’r ystafelloedd yn peintio gyda’r llenni ar agor.
“Mae’n anodd iawn, cael y llenni ar gau trwy’r amser. Mae’n anodd iawn gwneud unrhyw beth pan mae’n dywyll” eglurodd Catrin i Ariana.
“Fallai eich bod chi...” stopiodd Ariana. Dylai hi ddweud wrthi hi gofynnodd ei hun. Na, dim nawr. “does dim ots”.
“Beth?” gofynnodd Catrin ond cafodd ei sylw ei thynnu gan sŵn. Roedd e’n dod o lan star. Sŵn troed yn rhedeg o gwmpas.
“Ble yw’r plant? Dydyn nhw ddim yn gallu rhedeg o gwmpas. Byddant nhw’n gweld y golau!” gofynnodd Catrin.
“Mae’r plant yn y gegin gydag Elinor. Dydy e ddim yn bosibl iddyn nhw fod lan star.” atebodd Ariana.
“Rhowch i arf. Unrhyw beth. Nawr! Cyflym!” Gwaeddodd Catrin. Ar ôl i Catrin gadael yr ystafell gwenodd Ariana.
Rhedodd Catrin lan y grisiau. Gwelodd hi ddrws wedi ei agor. Ond sut? Maen nhw i gyd wedi cael ei chlo gan allweddi. Sut? Rhedodd Catrin i mewn i’r ystafell a gwelodd hi lawer a llawer o focsys. Doedd y rhain ddim y pethau hi. Agorodd hi un o’r bocsys a gwelodd doli gydag un llygad wedi ei rhwygo bant ei wyneb yn edrych arni hi. O dan y doli roedd clustog fawr wyn. Yn sydyn dechreuodd Catrin fwrw'r bocsys i gyd i lawr.
Safodd Ariana ac Elinor tu allan o'r tŷ.
"Ydych chi'n meddwl fod e'n amser?" gofynnodd Ariana a edrychodd hi arno Elinor yn aros am ei ateb. Nodiodd Elinor i dangos for ei hateb hi yn ie a diflannon nhw i ochor arall yr ardd.
"Mam, ble mae Ariana ac Elinor?" gofynnodd Efan
"Maen nhw wedi mynd. Fel y rhai arall." atebodd Catrin
"Pam?" gofynnodd Lili
"Dydw i ddim yn gwybod" oedd yr ateb cafodd hi.
Y noson honno agorodd Lili'r llenni. Dechreuodd hi gerdded mas o'r ffenest pan welodd Efan beth oedd hi yn wneud.
"Lili, pam ydych chi'n mynd tu fas?" gofynnodd Efan yn sibrwd.
"Dwi angen mynd allan. Mae'n tywyll bydden ni'n iawn."
"Ni? Dydw i ddim yn mynd tu fas!"
"Dewch, bydd e'n hwyl."
"Iawn. Ond dim am rhy hir. Fydd mam yn ein lladd ni." dringodd y ddau ohonyn nhw mas o'r ffenest a dringon nhw lawr y biben.
"Efan, dewch draw fan hyn!" edrychodd Efan i mewn i'r mwg a gwelodd Lili yn bell i ffwrdd yn rhedeg i ochor arall yr ardd. Wedyn aeth hi o’r golwg.
"Efan! Gyflym dwi wedi ffeindio rhywbeth!" gwaeddodd Lili. Doedd Efan dim yn gallu gweld Lili yn glir rhagor ond roedd e'n ceisio rhedeg gyda'i wynt yn ei ddwrn.
Tua 20 metr i ffwrdd safai Lili. Gwelodd hi graig yn dod mas o'r llawr. Roedd hyn fel antur hwyl. Gwelodd hi ysgrifen ar y creigiau. Tynnodd hi'r planhigion oedd wedi tyfu'n wyllt bant o'r graig a darllenodd hi. 'Elinor Smith 29 blwydd oed'. Tynnodd hi'r planhigion o'r cerrig arall. 'Ariana Smith 59 blwydd oed'. Doedd hi ddim yn gallu credu'r peth! Roedd Ariana ac Elinor yn ysbrydion! Edrychodd hi nôl i Efan. Cerddodd Ariana ac Elinor 10m tu ôl iddo e.
"Efan. Cadw i ffwrdd ohonyn nhw." gwaeddodd hi ar dop ei lais "rhedwch ato i. Nawr!"
"Pam?"
"Maen nhw yn ysbrydion!"
"Beth?" gwaeddodd Efan a dechreuodd e gerdded yn gyflymach. Ond aeth Ariana ac Elinor yn gyflymach hefyd.
"Rhedwch! Maen nhw'n ysbrydion!" gwaeddodd Lili. "Cyflym!" rhedodd Efan mor gyflym â phosib nes bod y ddwy nôl yn y tŷ.
Eisteddodd y tair ohonyn nhw yn ystafell gyda dim ond shelf llyfrau a bwrdd. Yn sydyn dechreuodd y llyfrau symud o'r shelf.
"Ydych chi'n gallu ein clywed ni? Pwy ydych chi? Sut wnaethoch chi farw?" gofynnodd llais dieithr. Edrychodd Catrin o gwmpas yr ystafell. Doedd neb yna ond hi a'u phlant.
"Dydyn ni ddim wedi marw. Rydyn ni dal i fyw!" gwaeddodd Catrin.
Safai hi yn ystafell wely'r plant. Clywodd hi sgrechian yn dod o dan y glustog. Gwthiodd hi'r glustog galetach a galetach. Roedd fwy o sgrechian. Roedd dicter yn mynd trwy ei gwaed. Gwthiodd hi'n galetach. Roedd fwy o sgrechian yn dod o dan y glustog. Gwthiodd hi nes bod y sgrechian wedi stopio. Wedyn sylweddolodd hi fod hi wedi lladd plant ei hun gyda dwylo ei hun. Pigodd hi'r cyllell lan o'r ddesg. Ebychodd hi arno’i freichiau. Wnaeth hi ladd ei phlant gyda’r breichiau hyn. Teimlodd hi’r cyllell yn mynd i mewn i’w fraich. Gwthiodd hi yn galetach i mewn i’w fraich. Gwyliodd hi’r gwaed yn dod mas o’u fraich. Teimlodd hi fel bod hi’n haeddu hyn. Doedd hi ddim yn gallu byw gyda’i hyn. Teimlodd hi ryddhad wrth wylio’r gwaed yn dod mas o’u fraich. Wedyn dim byd.
"Mam! Mam! Deffrwch!" gwaeddodd y plant.
"Rwy'n flin." ymddiheurodd Catrin.
"Rydyn ni'n gwybod beth wnaethost ti." dwedodd Efan "gadawodd y bobol ddoe". Edrychodd Efan yn drist. Wnaeth ei unig ffrind gadael e. Ond roedd rhaid iddo e rhoi ei sylw i hyn am nawr.
"Pa mor hir ydw i wedi bod yn cysgu?" gofynnodd Catrin
"Tua dau ddydd" atebodd Lili.
"Pam mae'r llenni ar agor?" gwaeddodd Catrin.
"Rydyn ni'n gallu gweld yr haul eto. Nawr rydyn ni'n ysbrydion does dim angen i ni gloi pob drws a chau'r llenni. Rydyn ni'n gallu bod yn blentyn cyffredin" dwedodd Lili a gwen o glust i glust.
Stories.
- Thread starter Aimee2323
- Start date
N
Nyanbaz
Guest
Ok fine. Don't judge about how screwed up this story is. All my friends are in camp/vacation, so I wrote this. I'm sorry if I scarred anyone after reading this. Pls don't unfollow.
It was a lonely afternoon. I sat in the park eating a taco from a cart. Suddenly, a woman sat down next to me. She didn't show her face
"Hello," I say
She looked up at me.
She had a- a-
Goatee.
My buttcheeks clenched together. She was the most beautiful lady I had ever seen.
I got down onto one knee, held my taco up to her, and said
"Will you marry me?"
.......
"Yes"
Said the woman
We got hitched the next day. Instead of cake we had tacos. We all danced the Macarena and then the party was over
To be continued...?
It was a lonely afternoon. I sat in the park eating a taco from a cart. Suddenly, a woman sat down next to me. She didn't show her face
"Hello," I say
She looked up at me.
She had a- a-
Goatee.
My buttcheeks clenched together. She was the most beautiful lady I had ever seen.
I got down onto one knee, held my taco up to her, and said
"Will you marry me?"
.......
"Yes"
Said the woman
We got hitched the next day. Instead of cake we had tacos. We all danced the Macarena and then the party was over
To be continued...?
Dane Donnelly
Well-Known Member
Continuing my story.
"I don't know how I feel
actually nevermind, too much work. :/
I wrote that story a while back. I'll find more books I've written- hold on.
"I don't know how I feel
actually nevermind, too much work. :/
I wrote that story a while back. I'll find more books I've written- hold on.
I'm up the house that I'm only at twice a week, all the books I have here are for 8 year olds or I've read them.
Here's a story that happened pretty recently.
So, currently I work as an electrician as a side-job for some extra moola. I got a call one day from a sweet old lady to do some electrical work in her attic. I explained how I charged $80 an hour minus the senior discount. I drove over, did my job, packed up my tools, gave her the invoice and started to leave. She gave me this confused look and told me I couldn't leave until my hour was up, then she handed me a broom and told me to start sweeping.. xD. I proceeded to sweep and clean the entire attic. When I was done (Took an extra 15 minutes to finish up), I left with her smiling and waving.
I have a couple other stories that aren't as boring as this one, I'm just too lazy right now to post anything huge =P
So, currently I work as an electrician as a side-job for some extra moola. I got a call one day from a sweet old lady to do some electrical work in her attic. I explained how I charged $80 an hour minus the senior discount. I drove over, did my job, packed up my tools, gave her the invoice and started to leave. She gave me this confused look and told me I couldn't leave until my hour was up, then she handed me a broom and told me to start sweeping.. xD. I proceeded to sweep and clean the entire attic. When I was done (Took an extra 15 minutes to finish up), I left with her smiling and waving.
I have a couple other stories that aren't as boring as this one, I'm just too lazy right now to post anything huge =P
I would post stuff I've written, but it's so dark and depressing..
Who said it had to be english XD
1. Vid ett jobb hade rörmokaren råkat tappa ner sin jacka i en avloppsbrunn. Han försökte fiska upp den med en lång stång.
- Men den jackan kan du väl inte ha mer, sa hans kompis.
- Nä, nä jackan kan göra det samma, sa han. Men jag hade ett paket med mackor i den ena fickan!
2. - Jag undrar vem på firman som vann en miljon på Lotto!
- Det var nog Svensson på lagret.
- Varför tror du det?
- Jo, idag gick han upp och snöt sig i chefens gardin.
3. Varuhusets direktör ville känna lite bättre månadens försäljare. När han kommer på hans avdelning, försäljaren är i full fart med att sälja.
- Köp den här fiskespöt av kolfibermin herre, till den passar utmärkt dessa fiskerullar. Glöm ej att man tappar många fiskar om man inte har håv! Ni behöver en betesbox också. Ibland fisken är en bit ut, så ni behöver ett par vadarstövlar också!
Mannen tar med allt till kassan, direktören går fram till försäljaren:
- Gratulerar, det var det bästa försäljning jag sett i mitt liv!
- Tack, tack säger försäljaren. Egentligen kom kunden in för att köpa ett paket tamponger, men jag lyckades övertala honom att gå och fiska. Hans helg var ändå förstörd!
4. - Två stora företag är ute efter mig, sa yngste försäljare till chefen, som för att få honom att stanna genast höjde månadslönen med femhundra kronor.
- Nu när vi är överens om att du stannar här kan du väl tala om vilka företag det är, sa chefen.
- Javisst, televerket och elverket!
5. En blind man kommer in på en brädgård i den lilla staden och frågar om han kan få tala med förmannen.
När förmannen kommer fram säger den blinde:
- Goddag, jag undrar om Ni har något ledigt arbete åt mig?
- Men Ni är ju blind, då kan ni ju inte arbeta här, säger förmannen.
- Jodå, säger mannen, Jag kan känna igen vilket trästycke som helst bara genom att lukta på det, och dessutom hur stort det är.
Förmannen ser tvivlande ut och säger att det måste han se innan han tror på det, så han hämtar en tvåmetersbit björk från en brädhög och håller upp under mannens näsa.
- Björk, två meter. Säger den blinde direkt.
- Oj, det var inte illa. Säger förmannen.
Han hämtar en bit ek 8x8 tum från en annan hög och håller upp framför mannens näsa.
- Ek, 8x8 tum. Säger mannen.
Förmannen, som nu är väldigt imponerad, tänker att nu skall jag sätta dit honom i alla fall, så han ber sin sekreterare komma ned till dom.
När hon står där viskar han till henne att hon skall klä av sig och ställa sig framför den blinde.
Den blinde mannen luktar noga uppifrån och ned och säger sedan:
- Det här var en svår en, kan du vända på plankan?
Förmannen vänder på sekreteraren och den blinde luktar noga på andra sidan också.
Till sist säger han:
- Jaa, jag är inte helt säker, men kan det vara en skithusdörr på en räktrålare??!!
1. Vid ett jobb hade rörmokaren råkat tappa ner sin jacka i en avloppsbrunn. Han försökte fiska upp den med en lång stång.
- Men den jackan kan du väl inte ha mer, sa hans kompis.
- Nä, nä jackan kan göra det samma, sa han. Men jag hade ett paket med mackor i den ena fickan!
2. - Jag undrar vem på firman som vann en miljon på Lotto!
- Det var nog Svensson på lagret.
- Varför tror du det?
- Jo, idag gick han upp och snöt sig i chefens gardin.
3. Varuhusets direktör ville känna lite bättre månadens försäljare. När han kommer på hans avdelning, försäljaren är i full fart med att sälja.
- Köp den här fiskespöt av kolfibermin herre, till den passar utmärkt dessa fiskerullar. Glöm ej att man tappar många fiskar om man inte har håv! Ni behöver en betesbox också. Ibland fisken är en bit ut, så ni behöver ett par vadarstövlar också!
Mannen tar med allt till kassan, direktören går fram till försäljaren:
- Gratulerar, det var det bästa försäljning jag sett i mitt liv!
- Tack, tack säger försäljaren. Egentligen kom kunden in för att köpa ett paket tamponger, men jag lyckades övertala honom att gå och fiska. Hans helg var ändå förstörd!
4. - Två stora företag är ute efter mig, sa yngste försäljare till chefen, som för att få honom att stanna genast höjde månadslönen med femhundra kronor.
- Nu när vi är överens om att du stannar här kan du väl tala om vilka företag det är, sa chefen.
- Javisst, televerket och elverket!
5. En blind man kommer in på en brädgård i den lilla staden och frågar om han kan få tala med förmannen.
När förmannen kommer fram säger den blinde:
- Goddag, jag undrar om Ni har något ledigt arbete åt mig?
- Men Ni är ju blind, då kan ni ju inte arbeta här, säger förmannen.
- Jodå, säger mannen, Jag kan känna igen vilket trästycke som helst bara genom att lukta på det, och dessutom hur stort det är.
Förmannen ser tvivlande ut och säger att det måste han se innan han tror på det, så han hämtar en tvåmetersbit björk från en brädhög och håller upp under mannens näsa.
- Björk, två meter. Säger den blinde direkt.
- Oj, det var inte illa. Säger förmannen.
Han hämtar en bit ek 8x8 tum från en annan hög och håller upp framför mannens näsa.
- Ek, 8x8 tum. Säger mannen.
Förmannen, som nu är väldigt imponerad, tänker att nu skall jag sätta dit honom i alla fall, så han ber sin sekreterare komma ned till dom.
När hon står där viskar han till henne att hon skall klä av sig och ställa sig framför den blinde.
Den blinde mannen luktar noga uppifrån och ned och säger sedan:
- Det här var en svår en, kan du vända på plankan?
Förmannen vänder på sekreteraren och den blinde luktar noga på andra sidan också.
Till sist säger han:
- Jaa, jag är inte helt säker, men kan det vara en skithusdörr på en räktrålare??!!
Ran this whole thing through google translate, and still have no idea what any of it means. >.>
This is my story... There was was a man who lived in a shoe. He didn't like the smell so he jumped into a creek and was eaten by crocodiles. The end
Yay story time! Here's a story for all yall hp lovers...
There once was a boy named Harry
destined to be a star
his parents were killed by Voldemort
who gave him a lightning scar
Yo Harry! You're a wizard!
Harry goes to Hogwarts
he meets Ron and Hermione
McGonagall requires he play for Gryffindor
Draco is a Daddy's boy
Quirrell becomes unemployed
The sorcerer's stone is destroyed
by Dumbledore
Ron breaks his wand
now Ginny's gone
and Harry's in Mortal danger
Tom Riddle hides his snake inside
his ginormous secret chamber
Harry blows up Aunt Marge
The dementors come and take charge
Lupin is a wolf
The rat's a man
and now the prisoner is at large
They use time travel so they can
save the prisoner of Azkaban
who just so happens to be Harry's godfather.
I don't really get it either.
Harry gets put in the Triwizard Tournament
With dragons and mermaids
Oh no; Edward Cullen gets slayed
He's back.
Harry, Harry, It's getting scary.
Voldemort's back and you are revolutionary, Harry
Dumbledore, Dumbledore,
Why is he ignoring your
constant attempts to contact him?
He is forced to leave the school
Umbridge arrives, Draco's a tool
Kids break into the Ministry
Sirius Black is dead as can be, oh
Split your soul, seven parts of a whole
they're horcruxes, it's Dumbledore's end
There once was a boy named Harry
who constantly conquered death.
But in one final duel between good and bad
He may take his final breath
There once was a boy named Harry
destined to be a star
his parents were killed by Voldemort
who gave him a lightning scar
Yo Harry! You're a wizard!
Harry goes to Hogwarts
he meets Ron and Hermione
McGonagall requires he play for Gryffindor
Draco is a Daddy's boy
Quirrell becomes unemployed
The sorcerer's stone is destroyed
by Dumbledore
Ron breaks his wand
now Ginny's gone
and Harry's in Mortal danger
Tom Riddle hides his snake inside
his ginormous secret chamber
Harry blows up Aunt Marge
The dementors come and take charge
Lupin is a wolf
The rat's a man
and now the prisoner is at large
They use time travel so they can
save the prisoner of Azkaban
who just so happens to be Harry's godfather.
I don't really get it either.
Harry gets put in the Triwizard Tournament
With dragons and mermaids
Oh no; Edward Cullen gets slayed
He's back.
Harry, Harry, It's getting scary.
Voldemort's back and you are revolutionary, Harry
Dumbledore, Dumbledore,
Why is he ignoring your
constant attempts to contact him?
He is forced to leave the school
Umbridge arrives, Draco's a tool
Kids break into the Ministry
Sirius Black is dead as can be, oh
Split your soul, seven parts of a whole
they're horcruxes, it's Dumbledore's end
There once was a boy named Harry
who constantly conquered death.
But in one final duel between good and bad
He may take his final breath
ThatOnePeanutGuy
Well-Known Member
Once upon a time, there was a little peanut named ebrit1. Now this "little peanut" was never so little. When he was three years old at the nursery playing with the other baby peanuts, poor not-so-little ebrit1 didn't have any friends. You see, all the mothers of his possible playmates told their young, impressionable children, "Don't go play with that giant freak over there. He might crush you!" Although the children felt terrible for behemoth-of-a-child-sized-peanut ebrit1, they were more compelled by their fear of being crushed more than their sympathy for the problem child. Ebrit1 was a lonely soul, sitting outside the daycare center everyday. (He was much to large to fit even into the building.) Unfortunately, this was not the only misfortune to come ebrit1's way. His parents had abandoned him at a very early age. (In fact, they didn't even show up to his day of birth.) From that day on, he lived with a small tribe of the Western Hazelnuts. That is, until two years later. When ebrit1 turned two, he celebrated with his adopted family, the Crunches. It was going wonderfully, until that afternoon. A rogue band of Walnuts began to raid the village! They burned all the homes, roasting the hazelnuts with them. All that remained was a poor giant-little boy left defenseless. For a week, he traveled on his own, trying to find help. He managed to come across his original birthplace. Seeing other peanuts was a good sign, or so he thought. When he arrived, he asked everyone if they might help a poor soul like him with lodging. No one felt obliged to do so. Once again, ebrit1 had been kicked to the street, but he had no intention of leaving right away this time. With no family or friends, he painfully began his journey of acceptance within his hometown. Although this story may seem sad thus far, it is but a piece of our protagonist's journey. There are many ups and downs to come, in the proceeding chapters of: A Peanut of Many Colors
(Sorry for any typos, grammar mistakes, etc. Not easy to type a story on a phone. Tell me if you would like to hear the next chapter, or if you've had enough peanut for one day ;))
(Sorry for any typos, grammar mistakes, etc. Not easy to type a story on a phone. Tell me if you would like to hear the next chapter, or if you've had enough peanut for one day ;))
Once apon a time there was a Greek warrior named Pablo. Pablo was a poor but yet loyal warrior. Pablo's family got held captive by the army of LT. MAGS. LT. MAGS was a Greek ruler with high authority. The battle between LT. MAGS' army ( twilight warriors ) and Pablo's army ( the fire warriors) has been Going for generations. The twilight warriors and the fire warriors battle to keep price and order between their lands. Both seeking more land for farming and water. Pablo walks to his normal station of guarding the king and queens thrones. Pablo is fairly tall and brave. Although he isn't fearless, he can control his fear in order to protect the kingdom when war is declaired. Pablo walks down from his station for a luch break. While he leaves another soldier takes his place as he goes to regain his strength. As Pablo looks around the wide and large dimmed lighted room. He finds his friends At a mostly empty table close to the emergency exit. As he sits down in-between his two friends, mack and jordan, Mack breaks the silence at the table, " Ayyeee! Pablo eat up!" jordan passes Pablo a sammich. Suddenly with a loud blast the wall is destroyed and a shadow in the bright sun stands over the ruble. As the shadow walks closer Pablo recognises the face. It is LT. MAGS... Pablo doesn't hesitate to retrieve his sword form his carrier and put up his shield as if waiting for the next move. Suddenly, everyone but Pablo is in a panic and running out of the building as the twilight warriors storm in as if they were a cloud of soldiers.everything burning around them, the smell of smoke burns pablos lungs as he takes a breath as if absorbing what is happening around him. LT. MAGS and Pablo stare at each other as the distraction is surrounding them. Pablo runs at LT. MAGS with his sword by his side ready to swing and his shield held high for protection. LT. MAGS surprised, grabs his sword as well and charges for pablo. Both Pablo and LT. MAGS makes a swing with a *clink* of their swords. Pablo- usig all of his strength- kicks LT.MAGS and watches him tumble and dropping his sword to the ground. LT.MAGS sweeps his legs so he trips Pablo long enough to regain balance and grab his sword. In a effort to win the battle Pablo and LT. MAGS battle for all that Pablo has.
Who will win? Who will lose? To be continued?
Who will win? Who will lose? To be continued?
2 can play that game (this is the least messed up story I have)
Canodd cloch y drws a rhedodd Catrin i'w ateb gan gofio cloi pob drws ar ôl ei ddefnyddio. Roedd deg allwedd wahanol am rannau gwahanol o'r tŷ ond erbyn nawr roedd hi'n gwybod pa allwedd i ddefnyddio.
Munud yn ddiweddarach cyrhaeddodd hi'r drws blaen. Agorodd hi'r drws blaen ac yna safai dau o bobol ddieithr. Roedd un ferch ifanc gyda'i gwallt brown wedi ei glymu nôl yn edrych i'r llawr yn ddihyder a thrist. Hefyd roedd hen fenyw gyda gwallt byr, gwyn a llygaid glas fel dau for.
"Rydw i yn dy ddisgwyl di, dewch i mewn, mae’n arllwys y glaw tu fas." meddai Catrin heb feddwl dwywaith.
"Fy enw i yw Ariana a’r ferch ifanc yw Elinor" eglurodd y hen fenyw.
"Helo Elinor, rydych chi'n ifanc, ydych chi'n gwybod sut i lanhau a gofalu am blant?" gofynnodd Catrin. Tawelwch. Ar ôl hanner munud o dawelwch eglurodd Ariana,
“Mae Elinor yn gwrthod siarad ar ôl beth ddigwyddodd. Dydy hi ddim wedi siarad am flynyddoedd nawr ac efallai fydd hi byth yn siarad eto.
"Mae mam ddim yn hanner call" gweiddodd Lili.
"Na ddydy hi ddim!" sgrechiodd Efan. Eisteddon nhw yn y tywyllwch gyda dim ond cannwyll i'w goleuo. Eisteddodd Elinor yn dawel yng nghornel yr ystafell yn gwylio popeth oedd yn digwydd. Roedden nhw’n hoffi Elinor oherwydd doedd hi ddim yn gallu dweud y drefn wrthyn nhw. Caewyd y llenni, fel arfer. Cafodd tad y plant ei ladd dwy flynedd yn ôl. Roedden nhw ar ben ei hun ran fwyaf o'r amser oherwydd doedden nhw ddim yn gallu symud o ystafell i ystafell oherwydd doedd ganddyn nhw ddim allweddau. Doedden nhw ddim yn gallu ei rhedeg o gwmpas y tŷ fel plant arferol. Tro ar ôl tro anghofiai amdanyn nhw a byddant nhw yn yr un ystafell am oriau ond, gwell hwyr na hwyrach. Hanner o’r amser roedd ei fam yn ei fyd ei hun a fyddai’n dweud pethau bydd neb byth yn deall. Gorffennodd y plant ei frecwast hanner awr yn ôl ond roedd ei fam yn yr ystafell ar ei ben nhw, yn cerdded nôl a blaen, nol a blaen yn ddiddiwedd. Hyd yn oed pan roedd hi'n dewis dod i nôl nhw mae rhaid iddi hi gau'r llenni a chloi pob drws ar ôl fynd trwyddo. Ferch ifanc 11 oed oedd Lili gyda gwallt brown hir, doedd ei wallt dim yn gweld yr haul felly doedd e ddim yn oleuach yn yr haf fel plant eraill. Roedd ganddi hi lygaid mawr gwyrdd fel cath a thrwyn bach. Roedd Efan yn tua 6 mlwydd oed gyda gwallt brown oedd yn cyffwrdd ei glustiau a llygaid brown fel siocled. Doedd ganddyn nhw ddim ffrindiau. Dim ond ei gilydd. Ac roedden nhw'n dadlau hanner o'r amser.
“Bydd mam yn dod cyn bo hir” sibrydodd Lili.
"Mae'r hysbyseb am ddau was newydd yn mynd allan wythnos nesaf. Ond dyma chi. Pwy ydych chi? A pham rydych chi yma?" gwaeddodd Catrin, yn ofalus i beidio deffro'r plant.
"Roedden ni’n cerdded heibio. Doedden ni ddim wedi dod am waith, ond os mae gennych chi safle sydd ar gael …” eglurodd Ariana.
"Dyma'r allweddau. Cofiwch i gloi pob drws ar ôl mynd trwyddo e. Cofiwch gau'r llenni i gyd os mae'r plant yn mynd i mewn i ystafell. Mae ganddyn nhw alergedd i olau. Os maen nhw yn y golau byddan nhw yn cael brechau os maen nhw yn y golau am rhy hir byddan nhw yn marw." Dwedodd Catrin.
Roedd y ddau blentyn yn y tywyllwch yn ei wely yn cysgu’n dawel. Agorodd Efan un llygad a gwelodd fachgen bach yn y gornel. Cerddodd Efan yn araf lan i’r bachgen bach. Doedd y plentyn bach dim yn codi ofn arno e.
“Helo” sibrydodd e yn dawel. “Pwy ydych chi?”. Yn sydyn edrychodd y bachgen bach ar Efan a sgrechiodd y bachgen ar dop ei lais a rhedodd mas o’r ystafell a’i wynt yn ei ddwrn.
Y diwrnod nesaf pan aeth y plant lawr i fwyta brecwast dwedodd Efan beth ddigwyddodd.
“Dydy hwnna dim yn wir. Does neb arall yn y tŷ. A sut rhedodd e mas? Mae angen allwedd. Rydych chi’n dweud celwydd.” bloeddiodd Lili.
“Dwi yn dweud y gwir. Gwelais i e yng nghornel yr ystafell.” dadleuodd Efan. Ond doedd e ddim yn gallu profi e. Efallai fod ei chwaer yn gywir. Doedd neb arall yn y tŷ'r noson honno. Ond roedd e wedi gweld rhywbeth a doedd e ddim yn cysgu.
Digwyddodd yr un peth pob nos. Yn y diwedd daeth Efan yn ffrindiau gyda’r bachgen. Ond doedd neb yn credu e. Bod tro ceisiodd Efan dangos nhw’r bachgen roedd e wedi mynd.
Eisteddodd Lili yng nghanol yr ystafell wag yn darllen yn y tywyllwch gyda dim ond lamp fach i’w oleuo'r tudalennau. Teimlodd Lili fel ei bod hi yn mynd i farw yn yr ystafell hon. Ceisiodd hi gael ei meddyliau oddi ar y ffaith bod hi wedi eistedd yn yr ystafell am ddwy awr erbyn hyn ar ei phen ei hun. Meddyliodd hi fod rhaid iddi hi gael sylw ei fam rhywsut neu’n gilydd. Edrychodd hi ar y ffenestri. Roedd gap bach rhwng y llenni. Roedd gormod o olau yn yr ystafell. Ond, doedd y llenni ddim fel hynna pam gadawodd ei fam. Mae’n ddim ond y gwynt. Dim ond y gwynt. Bydd popeth yn iawn. Dwedodd Lili wrth ei hun. Caeodd hi ei lygaid am eiliad yn gobeithio bod popeth dim ond yn freuddwyd. Clywodd hi sŵn. Agorodd hi ei llygaid yn gyflym. Roedd y llenni ar gau. Roedd e dim ond yn hunllef dwedodd hi wrth ei hun. Ond beth os oedd ei frawd dim yn ddweud celwydd? Beth os oedd pobol yn y tŷ? Amhosibl. Doedd ysbrydion dim yn bodoli dwedodd hi wrth ei hun. Ond doedd hi ddim yn hoffi e, fod yn yr ystafell ar ei phen ei hun. Roedd rhaid iddi hi gael sylw ei fam.
Clywodd Catrin sgrech. Doedd hi ddim wedi clywed y sgrech hon o flaen, ond doedd hi ddim yn cofio clywed sgrech ei blant o flaen. Ceisiodd hi gofio pa ystafelloedd eistedda’i blant i mewn. Gadawodd hi Efan yn y bedwaredd ystafell gwely. Rhedodd yn gyflym yn banig.
“Efan! Efan! Ydy hwnna’n ti?” crynodd ei ddwylo wrth agor a chloi pob drws gyda’r allweddi. Cyrhaeddodd hi’r ystafell gywir a agorodd hi’r drws yn sydyn. Eisteddodd Efan yn dawel wrth y ddesg yn darllen.
“Oedd hwnna’n ti?” gofynnodd Catrin.
“Oedd beth yn i?” gofynnodd Efan yn ddryslyd.
“Y sgrech, clywodd i sgrech.” dwedodd Catrin yn gyflym, yn ceisio cofio ble roedd hi wedi gadael Lili.
“Fallai oedd e’n Finnian.” awgrymodd Efan.
“Pwy yw Finnian?” gofynnodd Catrin.
“Y bachgen sydd yn byw yn y tŷ. Mae’n dod o Iwerddon.”
“Dydw i ddim eisiau clywed y nonsens yma nawr. Eich ffrind dychmygol yw e. Mae Lili mewn trwbl. Mae rhaid i fi fynd. Nawr.” dwedodd Catrin, ac yna rhedodd hi mas o’r ystafell.
“Ond...” gwaeddodd Efan. Gwyliodd e’r drws yn cau a’r allwedd yn troi’r glo.
Rhedodd Catrin lawr y grisiau. Tarodd hi mewn i Elinor a ofynnodd hi ble oedd y plant. Pointio hi i un o’r ystafelloedd sbâr. Rhedodd Catrin lan i’r drws. Wnaeth hi gofio i gloi'r llenni i gyd. Cymerodd hi anadl dwfn. Rhaid iddo e fod yn Lili a oedd yn sgrechian. Trodd Catrin y glo a cherddodd hi i mewn. Rhedodd Lili lan iddi hi'r eiliad cerddodd hi i mewn.
“Mam. O’r diwedd. Rydw i wedi bod yn aros am oriau.”
“Clywais i ti’n sgrechian, beth oedd y mater?” gofynnodd Catrin.
“Beth? Wnaeth i ddim sgrechian. Bydd i byth yn sgrechian. Does neb yn gallu codi ofn arno i.” gwaeddodd Lili.
“Mae’n iawn i sgrechian... Does dim rhaid i chi wadu’r ffaith fod chi wedi sgrechian.”
“Doedd i ddim wedi sgrechian!” gwaeddodd Lili a cherddodd hi mas o’r ystafell. Anghofiodd ei fam clo’r drws.
Gorweddodd Lili a Efan yn wynebu oddi ar ei gilydd.
“Efan,” sibrydodd Lili “yn y sefyllfa annhebygol bod chi’n dweud y gwir ac mae pobol arall yn y tŷ, pam ydyn nhw yma? A sut ydyn nhw’n mynd o gwmpas?”
“Mae’r bachgen ddim yn fy nychymyg i! Mae ganddo e teulu hefyd. Mae ganddyn nhw fam o’r enw Sadhbh. Rydw i wedi cwrdd â hi dwywaith nawr. Wedyn mae yna Eimhear, mae hi’n hen iawn. Dydw i ddim ond wedi cwrdd hi un waith ond dydy hi ddim yn fy hoffi i. Dwi'n credu fod nhw'n ysbrydion. Does dim esboniad arall am sut rydyn nhw'n mynd o gwmpas y tŷ” erbyn roedden nhw’n wynebu ei gilydd.
“Rydw i’n credu chi ond rydw i ddal yn feddwl fod ysbrydion dim yn bodoli. Ond mae pendant pobol eraill yn y tŷ. Ond sut ydyn ni’n mynd i gael mam i gredu ni?” gofynnodd Lili.
“Dydw i ddim yn gwybod” sibrydodd Efan.
“Ariana, mae mam ddim yn ein credwn ni”
“Bydd mam yn sylweddoli rhywbryd na’i gilydd” dwedodd Ariana ac wedyn cerddodd hi i ffwrdd.
Eisteddodd Catrin yn un o’r ystafelloedd yn peintio gyda’r llenni ar agor.
“Mae’n anodd iawn, cael y llenni ar gau trwy’r amser. Mae’n anodd iawn gwneud unrhyw beth pan mae’n dywyll” eglurodd Catrin i Ariana.
“Fallai eich bod chi...” stopiodd Ariana. Dylai hi ddweud wrthi hi gofynnodd ei hun. Na, dim nawr. “does dim ots”.
“Beth?” gofynnodd Catrin ond cafodd ei sylw ei thynnu gan sŵn. Roedd e’n dod o lan star. Sŵn troed yn rhedeg o gwmpas.
“Ble yw’r plant? Dydyn nhw ddim yn gallu rhedeg o gwmpas. Byddant nhw’n gweld y golau!” gofynnodd Catrin.
“Mae’r plant yn y gegin gydag Elinor. Dydy e ddim yn bosibl iddyn nhw fod lan star.” atebodd Ariana.
“Rhowch i arf. Unrhyw beth. Nawr! Cyflym!” Gwaeddodd Catrin. Ar ôl i Catrin gadael yr ystafell gwenodd Ariana.
Rhedodd Catrin lan y grisiau. Gwelodd hi ddrws wedi ei agor. Ond sut? Maen nhw i gyd wedi cael ei chlo gan allweddi. Sut? Rhedodd Catrin i mewn i’r ystafell a gwelodd hi lawer a llawer o focsys. Doedd y rhain ddim y pethau hi. Agorodd hi un o’r bocsys a gwelodd doli gydag un llygad wedi ei rhwygo bant ei wyneb yn edrych arni hi. O dan y doli roedd clustog fawr wyn. Yn sydyn dechreuodd Catrin fwrw'r bocsys i gyd i lawr.
Safodd Ariana ac Elinor tu allan o'r tŷ.
"Ydych chi'n meddwl fod e'n amser?" gofynnodd Ariana a edrychodd hi arno Elinor yn aros am ei ateb. Nodiodd Elinor i dangos for ei hateb hi yn ie a diflannon nhw i ochor arall yr ardd.
"Mam, ble mae Ariana ac Elinor?" gofynnodd Efan
"Maen nhw wedi mynd. Fel y rhai arall." atebodd Catrin
"Pam?" gofynnodd Lili
"Dydw i ddim yn gwybod" oedd yr ateb cafodd hi.
Y noson honno agorodd Lili'r llenni. Dechreuodd hi gerdded mas o'r ffenest pan welodd Efan beth oedd hi yn wneud.
"Lili, pam ydych chi'n mynd tu fas?" gofynnodd Efan yn sibrwd.
"Dwi angen mynd allan. Mae'n tywyll bydden ni'n iawn."
"Ni? Dydw i ddim yn mynd tu fas!"
"Dewch, bydd e'n hwyl."
"Iawn. Ond dim am rhy hir. Fydd mam yn ein lladd ni." dringodd y ddau ohonyn nhw mas o'r ffenest a dringon nhw lawr y biben.
"Efan, dewch draw fan hyn!" edrychodd Efan i mewn i'r mwg a gwelodd Lili yn bell i ffwrdd yn rhedeg i ochor arall yr ardd. Wedyn aeth hi o’r golwg.
"Efan! Gyflym dwi wedi ffeindio rhywbeth!" gwaeddodd Lili. Doedd Efan dim yn gallu gweld Lili yn glir rhagor ond roedd e'n ceisio rhedeg gyda'i wynt yn ei ddwrn.
Tua 20 metr i ffwrdd safai Lili. Gwelodd hi graig yn dod mas o'r llawr. Roedd hyn fel antur hwyl. Gwelodd hi ysgrifen ar y creigiau. Tynnodd hi'r planhigion oedd wedi tyfu'n wyllt bant o'r graig a darllenodd hi. 'Elinor Smith 29 blwydd oed'. Tynnodd hi'r planhigion o'r cerrig arall. 'Ariana Smith 59 blwydd oed'. Doedd hi ddim yn gallu credu'r peth! Roedd Ariana ac Elinor yn ysbrydion! Edrychodd hi nôl i Efan. Cerddodd Ariana ac Elinor 10m tu ôl iddo e.
"Efan. Cadw i ffwrdd ohonyn nhw." gwaeddodd hi ar dop ei lais "rhedwch ato i. Nawr!"
"Pam?"
"Maen nhw yn ysbrydion!"
"Beth?" gwaeddodd Efan a dechreuodd e gerdded yn gyflymach. Ond aeth Ariana ac Elinor yn gyflymach hefyd.
"Rhedwch! Maen nhw'n ysbrydion!" gwaeddodd Lili. "Cyflym!" rhedodd Efan mor gyflym â phosib nes bod y ddwy nôl yn y tŷ.
Eisteddodd y tair ohonyn nhw yn ystafell gyda dim ond shelf llyfrau a bwrdd. Yn sydyn dechreuodd y llyfrau symud o'r shelf.
"Ydych chi'n gallu ein clywed ni? Pwy ydych chi? Sut wnaethoch chi farw?" gofynnodd llais dieithr. Edrychodd Catrin o gwmpas yr ystafell. Doedd neb yna ond hi a'u phlant.
"Dydyn ni ddim wedi marw. Rydyn ni dal i fyw!" gwaeddodd Catrin.
Safai hi yn ystafell wely'r plant. Clywodd hi sgrechian yn dod o dan y glustog. Gwthiodd hi'r glustog galetach a galetach. Roedd fwy o sgrechian. Roedd dicter yn mynd trwy ei gwaed. Gwthiodd hi'n galetach. Roedd fwy o sgrechian yn dod o dan y glustog. Gwthiodd hi nes bod y sgrechian wedi stopio. Wedyn sylweddolodd hi fod hi wedi lladd plant ei hun gyda dwylo ei hun. Pigodd hi'r cyllell lan o'r ddesg. Ebychodd hi arno’i freichiau. Wnaeth hi ladd ei phlant gyda’r breichiau hyn. Teimlodd hi’r cyllell yn mynd i mewn i’w fraich. Gwthiodd hi yn galetach i mewn i’w fraich. Gwyliodd hi’r gwaed yn dod mas o’u fraich. Teimlodd hi fel bod hi’n haeddu hyn. Doedd hi ddim yn gallu byw gyda’i hyn. Teimlodd hi ryddhad wrth wylio’r gwaed yn dod mas o’u fraich. Wedyn dim byd.
"Mam! Mam! Deffrwch!" gwaeddodd y plant.
"Rwy'n flin." ymddiheurodd Catrin.
"Rydyn ni'n gwybod beth wnaethost ti." dwedodd Efan "gadawodd y bobol ddoe". Edrychodd Efan yn drist. Wnaeth ei unig ffrind gadael e. Ond roedd rhaid iddo e rhoi ei sylw i hyn am nawr.
"Pa mor hir ydw i wedi bod yn cysgu?" gofynnodd Catrin
"Tua dau ddydd" atebodd Lili.
"Pam mae'r llenni ar agor?" gwaeddodd Catrin.
"Rydyn ni'n gallu gweld yr haul eto. Nawr rydyn ni'n ysbrydion does dim angen i ni gloi pob drws a chau'r llenni. Rydyn ni'n gallu bod yn blentyn cyffredin" dwedodd Lili a gwen o glust i glust.
Similar threads
Team online
-
HqtefulSenior Moderator
Latest profile posts
Reesle wrote on ZachTart26's profile.
Welcome to the Official Cubecraft Forums! If you need help with something, feel free to DM me or a staff member anytime! Have a great day! :D
